زبان‌های مدرن را می‌توان توسّط زبان‌شناسان تجزیه‌وتحلیل کرد. از روش‌های مختلفی برای انجام این کار استفاده می‌شود. اما مردم در هزاران سال پیش چگونه صحبت می‌کردند؟ پاسخ به این سؤال بسیار مشکل‌تر است. باوجوداین، دانشمندان سال‌ها در این مورد مشغول به تحقیق بوده‌اند. آن‌ها می‌خواهند کشف کنند که مردم در زمان‌های قدیم چگونه سخن می‌گفته‌اند. بدین منظور، آن‌ها در تلاش برای بازسازی اشکال مکالمه در دوران گذشته هستند. دانشمندان آمریکایی کشف جالبی کرده‌اند. آن‌ها بیش از ۲۰۰۰ زبان را تجزیه‌وتحلیل کردند. آن‌ها خصوصاً ساختار جمله را در این زبان‌ها را مورد تجزیه‌وتحلیل قرار دادند. نتایج حاصل از مطالعه آن‌ها بسیار جالب است. ساختار جمله حدود نیمی از این زبان‌ها ساختار S-O-S (فاعل-مفعول-فعل) است. بدین معنی که، ترتیب جمله فاعل، مفعول و فعل است. بیش از ۷۰۰ زبان مختلف از الگوی، فاعل-فعل-مفعول، استفاده می‌کنند. حدود ۱۶۰ زبان بر اساس سیستم، فعل-فاعل – مفعول، عمل می‌کنند و تنها حدود ۴۰ زبان از الگوی فعل- مفعول- فاعل، استفاده می‌کنند. حدود ۱۲۰ زبان دیگر ترکیب‌های دیگر هستند. از سوی دیگر، الگوهای مفعول- فاعل- فعل و مفعول- فعل- فاعل مشخصاً نادر هستند. اکثر زبان‌هایی که مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند از اصل فاعل- مفعول- فعل استفاده می‌کنند. فارسی، ژاپنی و ترکی از این نمونه است. اکثر زبان‌های زنده از الگوی فاعل-فعل-مفعول تبعیت می‌کنند. این ساختار جمله، امروز در غالب خانواده زبان‌های هند و اروپایی وجود دارد. محققان بر این باورند که در این زبان‌ها قبلاً از الگوی فاعل-مفعول-فعل استفاده می‌شده است. تمام زبان‌ها بر پایه این سیستم عمل می‌کنند. اما پس‌ازآن زبان‌ها شاخه شاخه شدند. ما هنوز نمی‌دانیم چه زمانی این اتفاق افتاده است. به‌هرحال، تنوع در ساختار جمله باید دلیلی داشته باشد. زیرا در تکامل، تنها آنچه مزیت دارد غالب می‌شود …
منبع: http://www.goethe-verlag.com/book2/FA/FAEO/FAEO060.HTM
صفحه این وب سایت در فیسبوک:
